ناگفته‌های رنجر امدادی از حادثه‌ای که بحران نبود / پندهای داغ
شنبه, ۱۶ بهمن ۱۳۹۵، ۰۹:۳۶ ق.ظ
... وقتی پا به صحنه حادثه اول خبر پایتخت می‌گذاشتی شب هنگامی بود که از سفر استانی بر می‌گشتی و خط و نشان حادثه نه در برج و باروی اول ساختمان بلند طهران قدیم؛ بلکه در دود سفیدی نمایان بود که قصه آن در داستانهای سرخپوستی بیشتر جلوه می‌کرد ولی اینجا تهران بود و ساعت یک بامداد یک بهمن سال 1395.
ابروهای گره کرده اش بر پوست چروکیده اش، آنچنان سایه انداخته که ذهنت را از هر سئوالی تهی می‌کند، 14 ساعت از ریزش و 17 ساعت از حریق نماد تهران جدید و معماری مدرن پایتخت می‌گذشت که سوز آن در تاریخ ناخوشی‌های ذهنی پایتخت نشینان با حرارتی از بوی پلاستیک سوخته داغ ماند.
